خدايش قسمتم اين بود،كه آواره ترين باشم

 ميون اين همه تنها، چرا تنها ترين باشم

شايد نفرينت اين روزها،اثر كرده كه بيمارم

جوابم كردن انگاري چه روزاي بدي دارم

خدا كاري بكن اين بار، كاش يه كم باورم ميكرد

آخه تو حرف آخر هم بهم زخم زبون ميزد

 اون هم خونه ي من بوده،دليل رفتنش چي بود؟

چرا تو لحظه ي آخر نگفت كه عاشق كي بود؟؟؟

بهش گفتم گل خشكم بدون تو،تو اين خونه

تموم سال براي من مثل پاييز مي مونه

ولي اون بي وفا رفت و وداع آخرش اين بود:

قرار ما تو تنهايي... فردا روز جدايي بود !

حالا يه بي نشونِ خسته، يه كارتون خوابه آوارم

تنها يادگارم از عشقت گل زرديه كه دارم

خداحافظ گل نازم،مواظبت خدا باشه

اگر كنسل شد اون عشقت ، دل تنگم هنوز جاشه

مسافر دلتنگي هام، قسمت نبود با من باشه

يه نقطه چين . . .دوست دارم خدا نگهدارت باشه.
 

تو اونجا بی خیالو من هنوزم زیر بارونم

چرا این سرنوشتم شد هنوزم من نمیدونم!

تو رفتی و بازم موندم با یه کارتون واسه خوابم

داره بارون میاد انگار،آره بازم پرید خوابم

نگاه کن عاقبت چی شد به چشمای تو دل بستن

غمو دلتنگیو بارون تمومه جونمو شستن

دیگه از حسرت دوریت تن من سرد و بی جونه

نمی خاستم بگم اما دلم از دست تو خونه

بی انصاف تو خبر داری که من حالم پریشونه

هنوزم این چشای من به یادت خیس وگریونه

دیگه پس کوچه های شهر شدن تنها پناهگاهم

هنوزم آرزوم اینه بریم جايی یه بار باهم!